W dniu 2 lipca 2011 nasi parafianie uczestniczyli w pielgrzymce do Krakowa Łagiewnik, Porąbki Uszewskiej oraz Tuchowa. O godzinie 7.00 pielgrzymi wyruszyli autokarem na całodniową pielgrzymkę zorganizowaną tradycyjnie już przez panią Kazimierę Cichy.
Bazylika Miłosierdzia Bożego w Krakowie – Łagiewnikach.
Fundatorem Klasztoru zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie był Aleksander Lubomirski. Już w 1889 roku zakupiono we wsi Łagiewniki pod Krakowem pole, gdzie zbudowano: klasztor, kaplicę, zakład dla dziewcząt moralnie zaniedbanych. Od 1893 roku mieści się tu także nowicjat.
To tu siostry zakonne prowadziły prace wychowawcze nad dziewczętami i kobietami potrzebujących odnowy moralnej. Ważna w procesie tym była wykonywana przez wychowanki Domu Miłosierdzia praca – haft, tkactwo, ogrodnictwo, prace rolne, prowadzenie pralni, introligatorni.
To w tym klasztorze swe śluby wieczyste złożyła siostra Maria Faustyna Kowalska, która w krakowskich Łagiewnikach zajmowała się pracą w kuchni, ogrodzie oraz wypełniała obowiązki furiatki. Najważniejsze jednak w jej życiu zakonnym były łaski otrzymywane przez lata od Najwyższego: objawienia, wizje, stany mistyczne, cierpienia, stygmaty, dar bilokacji. Wszystkie te nadprzyrodzone przeżycia opisała ona na polecenie Jezusa Chrystusa oraz swego spowiednika – ks. Michała Sopoćki w „Dzienniczku”.
Objawienia dotyczyły przede wszystkim: namalowania obrazu Jezusa Miłosiernego (wg wskazówek samego Chrystusa), odmawianie Koronki do Miłosierdzia Bożego, Godziny Miłosierdzia, ustanowienia święta Miłosierdzia Bożego i szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego.
Po śmierci siostry Faustyny (5 października 1938 roku) sława świętości tej „sekretarki najgłębszej tajemnicy Chrystusowej” rosła wraz z rozszerzaniem się kultu Miłosierdzia Bożego oraz łaskami wypraszanymi przez wstawiennictwo Faustyny. Z tych względów już w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia rozpoczął się proces beatyfikacyjny siostry Kowalskiej, a 18 kwietnia 1993 roku papież Jan Paweł II dokonał jej beatyfikacji natomiast siedem lat później kanonizacji (30 kwietnia 2000 r.). Relikwie śww. Faustyny znajduja się właśnie w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie.
Do obecnej chwili w Krakowie Łagiewnikach Sanktuarium Bożego Miłosierdzia zostało rozbudowane (rozbudowa trwa nadal). Oprócz klasztoru i przyklasztornej starej kaplicy wybudowano także: Bazylikę Bożego Miłosierdzia (kościół górny i dolny, w tym ostatnim znajdują się kaplica poświęcona św. siostrze Faustynie Kowalskiej oraz cztery inne:Kaplica Świętego Obcowania, Kaplica Matki Bożej Bolesnej, Kaplica Grekokatolicka św. Andrzeja Apostoła, Kaplica Krzyża św.), Kaplicę Wieczystej Adoracji, Wieżę Widokową, Dom Duszpasterski.
Do tego miejsca kultu Chrystusa Miłosiernego i św. Marii Faustyny Kowalskiej przybywa corocznie wiele tysięcy pielgrzymów z całego świata, by wypraszać łaski dla siebie, swych rodzin…
Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes w Porąbce Uszewskiej
Od 11 lutego do 16 lipca 1858 roku w Lourdes (płd.- zach. Francja) ubogiej dziewczynce Bernadecie Soubirous objawiała się Maryja Niepokalana wzywająca do: odmawiania modlitwy różańcowej, pokuty i wybudowania w tym miejscu świątyni, do której pielgrzymowaliby wierni.
Do tego miejsca kultu maryjnego pod koniec XIX wieku udał się ks. Jan Palka – pełniący wówczas funkcję wikariusza w kościele w Porąbce Uszewskiej. Podbudowany wiarą przybyłych tam pielgrzymów postanowił wybudować w parafii, w której pracował, Grotę – na wzór tej z Lourdes oraz kapliczki Golgoty (te jednak ze względu na brak środków finansowych nie powstały do dnia dzisiejszego).
Już 8 grudnia 1904 roku (w 50 rocznicę ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Matki Bożej) poświęcono wybudowaną z piaskowca Grotę (znajdującą się w pobliżu ówczesnego kościółka).
To tu początkowo mieszkańcy okolicznych miejscowości (później także wielu pielgrzymów z całej Polski) przybywali, by modlić się do Boga przez wstawiennictwo Matki Bożej z Lourdes.
W latach 1986/88 Grotę tę wyremontowano, odnowiono i poświęcono Kaplicę Najświętszego Sakramentu. W kolejnych latach umieszczono w zewnętrznej ścianie (po lewej stronie patrząc na ołtarz) płaskorzeźbę przedstawiającą św. Bernadetę (poświęcenia dokonał 11 lutego 1991 roku ks. biskup Józef Życiński). W okalającym Grotę ogrodzie wybudowano kapliczki różańcowe, które poświęcono 2 październiku 1994 roku.
Przed figurą Maryi wierni uciekając się do Niej zanoszą swe prośby, błagania i podziękowania słowami Nowenny do Matki Boskiej z Lourdes w Porąbce Uszewskiej.
Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej – Bazylika Mniejsza
W dolinie rzeki Białej – 17 km na płd. od Tarnowa znajduje się 7-tysięczne miasto Tuchów (nazywany najpierw Tuków).Jest to jedna z najstarszych osad w Polsce, która była prezentem króla Wł. Hermana dla żony Judyty. A ta z kolei ofiarowała osadę klasztorowi Benedyktynów w Tyńcu k/Krakowa (potwierdza to „Przywilej Idziego” sporządzony w 1105 roku, a zatwierdzony przez legata papieskiego w 1124 roku. Dokument ten zatwierdzał posiadłości opactwa tynieckiego).
Pierwszy kościół w Tuchowie został zbudowany na wzgórzu Lipie po prawej stronie rzeki Białej ok. 1015 roku. Według tradycji gościł tu św. Wojciech, św. Stanisław (biskup krakowski i męczennik). Prawdopodobnie kościół był pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, które po 1390 roku zmieniono na: Nawiedzenia Matki Bożej. Wskutek rozwoju osady jako ośrodka handlowego i wzrostu osadnictwa (dzięki odkryciu pokładów soli) już 2 XI 1340 król Kazimierz Wielki nadał Tuchowowi prawa miejskie. Zwiększającej się liczbie mieszkańców maleńki kościółek Matki Bożej przestał wystarczać i dlatego w 1458 roku w centrum miasta wybudowano kościół parafialny pod wezwaniem Św. Jakuba. Stary kościół został opuszczony i zaniedbany przez kolejne stulecia. Parafię przy kościele NMP erygowano ponownie dopiero 5 stycznia 1951 roku.
Na późniejsze znaczenie Tuchowa miało wpływ sprowadzenie obrazu Matki Bożej, który w późniejszym czasie zasłynął cudami, łaskami i uzdrowieniami.
Tychowianie uznali, że tak niezwykły obraz nie może znajdować się w zaniedbanym kościele i z tego względu wybudowali murowany kościół (1665-1682).
W skutek zawirowań historycznych po I rozbiorze Polski Tuchów znalazł się pod władaniem Austrii, której władcy niechętni byli Kościołowi i dlatego 14 kwietnia 1781 roku zniesione zostało opactwo tynieckie (jego filia w Tuchowie także) i skonfiskowane dobra zakonne.
Ze względu na to, iż nie było tam komu sprawować opieki nad sanktuarium, w latach 1821-43 kościołem i obrazem NMP opiekowali się Jezuici. W kolejnych latach kustoszami byli księża diecezji krakowskiej, którzy mimo ogromnego wysiłku wkładanego w odbudowę i utrzymanie kościoła nie osiągnęli zadowalających efektów. Dlatego Tychowianie podjęli kroki sprowadzenia do miasta zakonu męskiego, który byłby w stanie uratować kościół przed zniszczeniem. I tak 26 kwietnia 1893 roku przybyli do Tuchowa Redemptoryści.
To oni przeprowadzili prace renowacyjne kościoła i poszerzyli plac kościelny. Aby sława Sanktuarium wzrosła, aby podnieść rangę Sanktuarium, Zakon postarał się o koronację Cudownego Wizerunku MB (2 X 1904 rok).
11 VII 1921 założono w klasztorze Wyższe Seminarium Duchowne polskich Redemptorystów. W czasie II Wojny Światowej klasztor zamieniono na koszary wojsk nazistowskich. Już na początku wojny przełożeni próbowali wywieźć z Tuchowa cudowny obraz, jednak szybko powrócili z nim.
Papież Benedykt XVI dekretem z 15 IX 2010 roku wyniósł Sanktuarium MB Tuchowskiej do godności Bazyliki Mniejszej. A uroczystości ogłoszenia przez ks. biskupa Wiktora Skwarca tego radosnego wydarzenia nastąpiły 2 X 2010 roku (w 106 rocznicę koronacji).
Cudowny obraz Matki Boskiej znajdujący się w tuchowskim sanktuarium namalowany został w latach 1530-1540 (pochodzi z polskiej szkoły malarskiej mistrza ołtarza z Bodzentyna).
Maryja przedstawiona jest jako młoda, przepiękna kobieta ubrana w ciemnoczerwoną suknię i granatowy płaszcz, w prawej dłoni trzyma rozkwitłą różę. Jezus prawą rękę trzyma na królewskim jabłku (symbol jego władzy), lewą błogosławi.
Początkowo obraz ten był umieszczony w feretronie i noszony w procesjach.
Już w 1597 roku obraz MB Tuchowskiej zasłynął cudami. Pierwsze udokumentowane informacje o uzdrowieniu za przyczyną Pani Ziemi Tarnowskiej pochodzi z 1604 roku. Niedługo po tym wydarzeniu wizerunek Maryi umieszczony został w głównym ołtarzu kościoła. W 1622 r. Polskę ogarnęła fala zarazy – tyfusu i cholery. Wówczas Tuchów, Biecz, Pilzno i Tarnów powierzyły się opiece Matki Boskiej z Tuchowa – epidemia cudownie ominęła te miejscowości. Dzięki temu sława Sanktuarium i oczywiście Wizerunku MB Tuchowskiej wzrosła. To było bezpośrednią przyczyną do powołania przez władze kościelne w maju 1641 roku komisji, mającej sprawdzić prawdziwość cudownych zdarzeń. 27 czerwca 1642 biskup krakowski Mikołaj Oborski uznał ten obraz za słynący łaskami.
Matka Boża „od oczu”
Figura Matki Bożej (zabytek sztuki ludowej) pochodzi z Hiszpanii, a w kościele pojawiła się w połowie XIX wieku. Jeszcze pod koniec tego samego stulecia zaczęto czcić figurę MB, jako przynoszącą ulgę w chorobach oczu. Figura ta od 90 – tych lat XX wieku znajduje się w nowo wybudowanej kaplicy przy wejściu do kościoła. Od 1976 roku wyłożony jest zeszyt na klęczniku znajdującym się przed figurą, w którym można wpisywać swe prośby oraz podziękowania do Maryi.
Już 90 takich zeszytów zostało zapisanych.
W pobliżu Kościoła zbudowano jako wotum kaplice różańcowe (stanowią one pamiątkę Roku Jubileuszowego 2000).
ZDJĘCIA W ZAKŁADCE: GALERIE: 2011
