Katolicy zamieszkujący Myślachowice (podobnie Dulową, Karniowice, Młoszową) należeli przez wieki do erygowanej przed 1326 rokiem trzebińskiej parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Na terenie naszej miejscowości dopiero w 1892 roku wzniesiona została niewielka (3,20m x 4,80m) kaplica kamienno-ceglana będąca integralną częścią macierzystej parafii. Świątynia ta zbudowana została na skrzyżowaniu ulic 22-lipca i Olkuskiej (wcześniej XX-lecia PRL). Posiadała wejście od frontu tj. od ul. Olkuskiej oraz małą wieżyczkę bez dzwonu.
Wewnątrz kaplicy znajdowały się: ołtarz ozdobiony wykonaną z blachy Wieczerzą Pańską, złocone tabernakulum, 2 klęczniki z kratami w charakterze konfesjonału, pulpit z żelaznych prętów służący za ambonę oraz fisharmonia walizkowa ze stojakiem z drzewa. Na wyposażeniu Kaplicy były również: święte naczynia, szaty liturgiczne, stacje Drogi Krzyżowej (14 stacji wypalanych w desce), księgi kościelne oraz inne sprzęty. Nie było tu jednak chrzcielnicy.
W takiej właśnie świątyni odbywały się początkowo nabożeństwa niedzielne i świąteczne, a w miarę upływu czasu także inne praktyki religijne z katechizacją dzieci włącznie. Posługę kapłańską spełniali tu księża z Parafii św. Piotra i Pawła w Trzebini.
1 lipca 1970 r. utworzono w Myślachowicach samodzielne duszpasterstwo, a obowiązki duszpasterza powierzono księdzu Zbigniewowi Jormanowi. W latach 1970 – 1974 rozpoczęto usilne starania u władz państwowych o zezwolenie na rozbudowę kaplicy. Powodem tego był fakt usytuowania kaplicy na zbiegu dwóch dróg publicznych o dużym nasileniu ruchu samochodowego – wierni przybywający na Msze św. i inne nabożeństwa stali wokół kaplicy bardzo często na pasie jezdni (w świątyni mieściło się jedynie ok. 30 osób), co stwarzało zagrożenie życia. Budynek kaplicy stał w miejscu, które w planach rozbudowy Myślachowic przeznaczone było na poszerzenie drogi prowadzącej do Sierszy na styku z drogą publiczną Trzebinia – Olkusz. Dlatego też Myślachowiczanie już od lat 60-tych rozpoczęli starania o przeniesienie i rozbudowę kaplicy. Konieczność taką widzieli nie tylko katolicy z tej miejscowości, ale także Parafia Rzymsko – Katolicka w Trzebini oraz Wojewódzki Zarząd Dróg Publicznych w Krakowie. Dodatkowym atutem przemawiającym za rozpoczęciem budowy kaplicy w innym miejscu był fakt, iż na terenie Myślachowic znajdowała się parcela budowlana o powierzchni 0.0906 ha, będąca własnością ks. Zbigniewa Jormana, który zgłosił gotowość oddania jej na cele sakralne, a w szczególności na przeniesienie i rozbudowę kaplicy. Mimo tych wszystkich argumentów droga do uzyskania pozwolenia na budowę była długa, trudna oraz pełna ofiarności i poświęcenia.
Wierni, którzy zwracali się w tej sprawie do wielu urzędów, władz powiatowych i wojewódzkich, napotykali na ciągłe odmowy, trudności i problemy. Wnioski o pozwolenie na przeniesienie i rozbudowę kaplicy kierowane były do Wydziału Spraw Wyznań Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie, do samego przewodniczącego prezydium WRN pana Wita Drapicha i w końcu do premiera rządu PRL Piotra Jaroszewicza. Oprócz pisemnych próśb o uzyskanie zgody na budowę kaplicy do władz PRL w Warszawie i do władz wojewódzkich w Krakowie, co roku delegacja wiernych Myślachowic zgłaszała się w Wydziale Wyznaniowym, oczekując na pomyślne informacje. Tymczasem mieszkańcy Myślachowic, mimo swych licznych interwencji, nie mogli się doczekać konkretnych decyzji w sprawie pozwolenie na przeniesienie kaplicy. Ostatecznie 25 III 1974 r. otrzymano ją, ale z pewnymi znaczącymi zmianami. Okazało się bowiem, iż powierzchnia kaplicy została pomniejszona prawie o 50% w stosunku do danych z projektu szkicowego. Pierwsza wersja projektu to 330 m2, natomiast ostateczna przewidywała tylko 150 m2. Problem ten dotyczył również kubatury kaplicy, pomniejszonej o ok. 40%. Trudno było zrozumieć katolikom z naszej miejscowości tego rodzaju posunięcia i samo na myśl przychodziło pytanie: „Czyżby wpływ na to miał znaczący procentowo udział wśród mieszkańców Myślachowic osób niechętnych czy też wrogo nastawionych do Kościoła Powszechnego?…
Jednak dzięki żywej wierze i wielkiej gorliwości księdza kanonika Zbigniewa Jormana oraz wiernych, po długich zabiegach o pozwolenie na budowę kościoła prace rozpoczęto 7 kwietnia 1975 roku.
Kościół w Myślachowicach zbudowany został według projektu inż. Romana Łomnickiego, a pracami budowlanymi zarządzał i kierownikiem budowy był mgr inż. A. Neissner. W czasie ordynariatu Jego Eminencji Księdza Kardynała Wojtyły, w dniu Święta Narodzenia Matki Bożej, to jest 2 lipca 1975 r. położono kamień węgielny pod budowę nowej świątyni w Myślachowicach.
Dzięki ofiarności i zaangażowaniu mieszkańców wsi i przede wszystkim księdza Jormana już pod koniec 1975 r. podziemie kościoła było ukończone, w związku z czym 30 listopada tego samego roku uroczyście przeniesiono Najświętszy Sakrament oraz sprzęty i urządzenia kościelne ze starej kaplicy do podziemia budowanego kościoła, gdzie od tego momentu odprawiane były Msze św. i inne nabożeństwa. Z polecenia władz wojewódzkich – za wiedzą ówczesnego ks. dziekana i Kurii Metropolitalnej 1 XII 1975 roku stara kaplica została zburzona.
Pierwsza Msza św. w nawie głównej została odprawiona w Boże Narodzenie 1976r. Budowę kościoła zakończono w 1977r. W podziemiach kościoła urządzono kryptę pogrzebową. Pozostałą część podziemia przeznaczono na salę katechetyczną. Dach pokryto na stałe papą z powłoką aluminiową. Otoczenie kościoła zostało uporządkowane, wyłożone płytkami chodnikowymi i od strony zakrystii ogrodzone murem.
Wybudowanie kościoła i doprowadzenie go do stanu używalności znacząco polepszyło warunki pracy duszpasterskiej. W nowym kościele rozpoczęto również katechizację dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Olbrzymie wysiłki i trudy ks. proboszcza Zbigniewa Jormana oraz grupy wiernych przy budowie nowego kościoła zasługują niewątpliwie na słowa uznania i wdzięczności.
W kolejnych latach prowadzone były prace nad urządzeniem i wystrojem nowego kościoła.
26 października 1980 roku miała miejsce pierwsza wizytacja kanoniczna (dokonał jej biskup Albin Małysiak) w nowej świątyni, stanowiącej ciągle jeszcze rektorat parafii Świętych Piotra i Pawła w Trzebini.
18 czerwca 1980 roku ks. Zbigniew Jorman, rektor kaplicy w Myślachowicach otrzymał pismo, w którym Kuria Metropolitalna anulowała aplikatę z dnia 13 czerwca tegoż roku dotyczącą mianowania księdza Wikariusza ekonomem ad interim w Bujakowie i jednocześnie przydzieliła mu taką samą funkcję w Kalwarii Zebrzydowskiej. Ze względu jednak na trudności, jakie napotkał Ksiądz chcąc wypełnić wolę swoich zwierzchników i odejść z parafii w Myślachowicach do Kalwarii, Ks. Franciszek Kardynał Macharski 1 sierpnia 1980 roku polecił ks. Jormanowi dalsze wypełnianie obowiązków duszpasterskich w Myślachowicach.
Dekretem Księdza Kardynała Metropolity Franciszka Macharskiego z dnia 20 lutego 1982 roku erygowana została parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, a tym samym nadano jej kościelną osobowość prawną. W myśl powyższego dekretu nowoutworzona parafia objęła swym zasięgiem miejscowość Myślachowice, przynależąc do dekanatu Trzebinia.
Pierwszym proboszczem nowo utworzonej parafii został ksiądz Zbigniew Jorman – budowniczy kościoła. Urząd Parafialny w Myślachowicach posługiwał się odtąd pieczęciami parafialnymi: okrągłą z napisem: „SIGILLUM ECCLESIAE PAROCHALIS BMU REGINAE POLONIAE IN MYŚLACHOWICE”.
oraz podłużną z napisem: „PARAFIA RZYM – KAT. PW. NMP KRÓLOWEJ POLSKI W MYŚLACHOWICACH”.
W 1982 roku zakupiono i uroczyście sprowadzono obraz Matki Boskiej Królowej Polski – kopię obrazu częstochowskiej Madonny.
Początkowo łacińska parafia w naszej wsi nie posiadała plebani czy wikarówki, a ksiądz Jorman mieszkał w wynajętym budynku. Dopiero w 1983 roku ksiądz proboszcz zakupił budynek, w którym mieściła się od tej pory plebania (ul. Wąska 67) i przepisał go notarialnie na rzecz parafii, podobnie uczynił z parcelami na których stał kościół i plebania.
Po rekolekcjach trwających o 13 do 17 października 1985 roku w dniu 19 października o godz. 17.00 Jego Eminencja Biskup Julian Groblicki dokonał konsekracji kościoła parafialnego w Myślachowicach oraz poświęcił nowe dzwony.
W kolejnych latach istnienia rzymskiej parafii w Myślachowicach dokonano następujących inwestycji:
- ułożono w ławie kościoła (1981-1982), a później także w prezbiterium (1983) marmurową posadzkę
- zakupiono dębowe ławki z klęcznikami dla wiernych i konfesjonał oraz pozłacaną, metalową monstrancję (1982)
- urządzano w dalszym ciągu prezbiterium, wykonano marmurowy ołtarz, sprawiono płaskorzeźby, zakupiono marmurową chrzcielnicę (1983).
- zamówiono (1983) w Odlewni Artystycznej Braci Wacława i Tadeusza Felczyńskich w Taciszowie trzy dzwony, które zawisły na konstrukcji umieszczonej na dachu Kościoła w 1985r
- w przedsionku zawieszono gablotę na ogłoszenia parafialne , a do zakrystii zakupiono nowe meble (1985)
- podpisano umowę z Mieczysławem Sobierskim dotyczącą wykonania figury Serca Chrystusa i dziewięciu płaskorzeźb n belkę stropową (1986)
- otynkowano kościół tynkiem typu „baranek” (1990)
- przeszklono szkłem kolorowym okna boczne w kościele(1996), ocieplono je od wewnątrz i obłożono blachą aluminiową(2005)
- zakupiono i zainstalowano nowe nagłośnienie, uzupełniono oświetlenie prezbiterium (1996)
- wykonano boazerię na klatce schodowej, założono nowe nagłośnienia kościoła (1989)
- wybudowano nową plebanię (2000 -2003) (W 1993 roku ksiądz Jorman kupił od Stanisławy Zając parcelę, którą przepisał notarialnie na rzecz parafii, na której stanął nowy dom parafialny.) W kolejnych latach prowadzone były prace wykończeniowe w nowym budynku plebanii – otynkowano zewnętrzne ściany, pomalowano wewnętrzne ściany (2003), zagospodarowano pomieszczenia na górze z przeznaczeniem dla gości(2004) zburzono starą plebanię(czerwiec 2003 roku), a plac, na którym stała przeznaczono na parking parafialny
- zburzono starą plebanię (czerwiec 2003 roku), a plac, na którym stała przeznaczono na parking parafialny; wyasfaltowano go w 2007 roku
- wymieniono dach kościoła(2004) – nowa więźba dachowa i blacha stalowa – trapez
- wybrukowano kostką brukową otoczenie kościoła od strony płd. (2005), przed zakrystią – od str. Wschodniej (2008)
- zakupiono nowe organy elektroniczne oraz przystawkę nagrywającą i odtwarzającą (2005), udoskonalono organy nowym wzmacniaczem na uroczystości (2007)
- wykonano remontu drzwi na chórze(2005)
- zakupiono i zainstalowano nowoczesny rzutnik cyfrowy(2006)
- wyremontowano płd. i zach. stronę Kościoła – naprawiono i odnowiono tynki oraz ramy okienne (2006)
- wymieniono trzy piece na energooszczędne (2006)
- ubogacono prezbiterium złoconymi różami z metaloplastyki (2007) oraz kolejnymi elementami – kiście winorośli (2008)
- wyremontowano schody do zakrystii – położono płytki (2008)
- umieszczono popiersie Jana Pawła II na płn. ścianie Kościoła (w 30 rocznicę wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową). Poświęcenia dokonał Biskup Albin Małysiak (2008)
- wyłożono część placu parkingowego kostką brukową (wiosna 2010)
Życie religijne w naszej parafii przez lata toczyło się według stałego schematu.
Msze św. odprawiane były: w niedziele i święta o godz. 8, 10 i 18 (od 1999 roku o 8, 10 i 16) a w dni powszednie następująco: w poniedziałek o 7; w pozostałe dni o 18. Do sakramentu spowiedzi można było przystąpić: w Adwencie, w Wielkim Poście, na rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego oraz w pierwsze piątki miesiąca. W Wielkim Poście organizowane były również rekolekcje – zawsze rozpoczynały się w Niedzielę Palmową a wieńczyła je spowiedź wielkopostna w Wielką Środę. Inne nabożeństwa – nieszpory niedzielne, nabożeństwa majowe, czerwcowe, październikowe, listopadowy różaniec w intencji zmarłych, nabożeństwo wypominkowe w każdy wtorek i Nowenna do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w każdą środę – rozpoczynały się o 17.30. Katechizację przeprowadzano w salce katechetycznej (od września1990 w szkołach i przedszkolach), objęte nią były dzieci przedszkolne, szkolne (frekwencja dzieci 98%) i młodzież ucząca się. Nauka religii prowadzona była przez księdza Zbigniewa Jormana z wyjątkiem dzieci przedszkolnych, które uczyły siostry zakonne z Trzebini i Krystynowa.
Od 1989 do grona nauczycieli religii przystąpili: ks. Stanisław Pańszczyk – wikariusz z Krystynowa (uczył dwie grupy młodzieży) oraz katechetka świecka Lidia Majerska (uczyła początkowo klasy „0”, I, IV, V, VI, a od 1996 roku jedynie pani mgr Majerska prowadzi katechezy zarówno w przedszkolu jak i szkole podstawowej).
Chętni parafianie brali udział w pielgrzymkach pieszych, autokarowych i kolejowych do następujących miejsc kultu: Płok, Kalwarii Zebrzydowskiej, Częstochowy, Piekar Śląskich, Góry św. Anny, Krakowa – Łagiewnik, Zakopanego, Gideł, Lichenia, Ludźmierza, Rychwałdu.
W parafii działały (działają) następujące grupy duszpasterskie:
- Służba liturgiczna (ministranci i lektorzy – którzy w swej działalności na rzecz Kościoła i parafii spełniali funkcje kościelnego)
- Schola
- Grupa oazowa
- Zespół Charytatywny (wspierający najbiedniejszych współwyznawców – np. zakupem opału na zimę)
- Żywy Różaniec
- Ruch Trzeźwości im św. Maksymiliana (utworzone przez ks. Jormana w 1983)
- Apostolska Grupa Młodzieży
- Grupa Misyjna i Biblijna dzieci szkolnych, włączone w Salezjańską adopcję na odległość
- Duszpasterska Rada Parafialna powołane w 1996 roku
Podczas Mszy świętych i nabożeństw swą grą i śpiewem wspólną modlitwę upiększali:
- Grażyna Zając
- Mieczysław Głuch
- Ewa Popielnicka
- Marta Nowakowska (Pabis)
- Anna Czaplińska.